اه من قسوتك يا زمنى الضنين
سرقت من العمر حتى الثلاثين
والان تعود بى للبدايه
لاحب من هى فى العشرين
سمعتنى وقالت متخافشى من جنونى
انا اللى زرعتك ورد بين غصونى
حبيتك وححبك دا حبك يا حبيبى
هو اللى خلصنى من حزنى شجونى.
سهرت ليله طويله تحت شرفتها
لكنهالم ترانى واطفأت نور جحرتها
وظللت الليل ساهرا ومرضت
ولما اسيقظت ذهلت وداوتنى محبتها.
دورت على شجره ورد وقطفت وردتين
حدفتهم واحده ورا واحده جم ع النهدين
بصت لى بكسوف وخجل وانا مقصدش
معرفتش افتح فيها عينيا من حمره الخدين
كلام فصحى فى عاميه قاصد كلامى
الف وادور وارجع لنفس الكلام تانى
حبها هو اللى بينور لى طريقى
وهو اللى لحب الحياه رجعنى تانى
صحيت من الحلم المليان رومانسيه
لقيت نفس الشكل نفس العيون العسليه
حبيبتى الحقيقه الوحيده السرمديه
حبيبتى اجمل ما انجبت البشريه
بصى مش حقول حاجه غير انك بحر من الحنيه
خدتينى من قاع الحزن والالم الى دنيا ورديه
مش عارف اوصفك ولا اقول كلام فى الحب
لان كلامى عادى... وانت اوصافك نورانيه
مكسوفه منى ليه ياورده سنينى
ازاى مش عارفه انك بلسم انينى
هو الحب له مراحل لازم يعديها
اشمعنى الموت حييجى فجأه وينهينى
حبيبتى لابد من التصريح بعد كتمان
ولابد من الحقيقه مهما طال الزمان
فالحب حبيبتى ليس جريمه نخفيها
والا لما ذاب فى العشق كل انسان.
حبيبتى الحب دنيا نحياها فى حنان
هو الهدى لكل منا هو نور الايمان
وانت حبيبتى اللى علمتينى الحب
بعدما نسيته فى زمــــــن النسيان
الأربعاء 30 يونيو 2010, 02:31
